“รักอย่างเข้าใจ” 

รั

กอย่างเข้าใจ....................................................................

ความรักสิงสถิตอยู่ ณ.ที่ใด      ณ.ที่นั้นๆ  ย่อมจักมีทุกข์

ถ้ารักนั้นนับค่าได้ถึงร้อย  ไม่น้อยนักย่อมจักมีทุกข์ถึงร้อยเช่นกัน

ถ้ารักนั้นเก้าสิบจักพบทุกข์ถึงเก้าสิบเช่นนั้นแล

ถ้ารักนั้นเพียงหนึ่ง  ความทุกข์ก้อเป็นหนึ่งเช่นเดียวกัน

หรือสุดท้าย  ไร้รัก  หรือไม่รักเลย  เจ้าจักไม่ทุกข์  นั่นจริงหนอ

แน่ล่ะ.........นั่นไม่จริง  แท้จริงแล้ว  เจ้าจักยังคงมีทุกข์เรื่องอื่นอีก  เช่นนั้นแล

……………………………………………………………………………

      ในภพภาคแห่งความรัก  ความรักให้ความสุขกับตัวเราก็จริง  ให้ความทุกข์ก็ใช่  ดังนั้นทั้งความสุขและทุกข์จะถูกเจือปนกันไปบนเปลือกภายนอกและการรับรู้ภายใน นั้นคืออายตนะภายนอกอายตนะภายในรับรู้จับคู่กันไป  ทั้งตาเห็น จมูกได้กลิ่น รับรสที่ลิ้น หูได้ยิน กายได้โผฏฐัพพะ เชื่อมต่อใจรับธรรมารมณ์  ในทุกๆ ที่  นั่นคือ  ความสุขเจือปนกับความทุกข์เสมอ  ถ้าหากในวันนี้  เราปรารถนาจะได้รับความสุขเมื่อมีความรักนั้น  ขอให้ท่านได้เตรียมกายและเตรียมใจ  เผื่อใจไว้กับความทุกข์ซะด้วย  เพราะมันจะวนเวียน  ป้วนเปี้ยนให้เปื้อนใจไม่มากก็น้อย  ไม่ว่าเป็นเรื่องใดก็ตาม  จงฝึกตนเองจากความคับข้องทั้งหลายที่เจอะเจอในชีวิต  เว้นแต่เราไม่ติดยึด  ไม่ติดมั่น  เพราะเมื่อกายเกิด กายแก่ กายเจ็บ กายตาย  เป็นวงเวียนธรรมชาติ ธาตุทั้งหกแตกสลาย ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้  ถึงแม้เหตุเขาตายหรือเราตาย  จากการเจ็บป่วยหรือพลัดพรากด้วยเหตุอื่น    เราก็ไม่ควรทุกข์โศก จวนเจียนขาดใจตาย 

                                                                                                                           

แต่....ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาหรือเราปล่อยปละละเลยกัน  เขาหรือเราก็ดูแลซึ่งกันและกันอย่างดีที่สุดขณะที่ยังอยู่ด้วยกัน  เพราะฉะนั้นการรักกันโดยไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าเขาหรือเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป  รักโดยเข้าใจอย่างแท้จริงในสังเวียนของโลก  ถึงเรื่อง  อนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา  รักแบบเมตตา  ปรารถนาดีกับเขาโดยไม่มีเงื่อนไข  และไม่คาดหวังใดๆ  รักได้  รักอย่างเข้าใจ  รักอย่างที่เป็น ปล่อยได้ วางได้  รอได้ คอยได้  อดได้  ทนได้  สงบได้ เย็นได้    ถ้าเข้าใจเช่นนี้  เราก็สามารถรักเขาโดยไม่มีทุกข์  รักแบบมีความสุขและเข้าใจชีวิต  ดังนั้นภาพเวลาที่ย้อนอดีตสู่ปัจจุบัน  ในการเลือกคู่ที่เป็นรักแท้คู่แท้อย่างมีสติ ปัญญา  โดยใช้หลักอย่างน้อย มีศีลเสมอกัน มีจาคะเสมอกัน  มีทิฐิเสมอกัน  ปัญญาและศรัทธาที่เสมอกัน  พิจารณาแบบนี้  โอกาสที่ผิดพลาดมันก็น่าจะน้อยลง ซึ่งมีคำกล่าวว่า “เสมอกันด้วยปัญญา  แล้วปัญหาจะไม่ตามมาทีหลัง”   ทั้งหลายทั้งมวล   แม้มันจะเสมอกันทุกอย่าง  แต่ธาตุและสารเคมีมันไม่เหมือนกัน  มันต่างกัน  มันก็คงเป็นได้แค่เพื่อนรักเพื่อนสนิทเท่านั้น  ตราบใดที่มันไม่ใช่........ มันก็ยังไม่ใช่  ถ้าสองคนเกิดมาคู่กัน  ต้องเจอกันซักวัน  ใช่  ก็คือ ใช่ 
  

“Understanding  in  the  lover ”