ท้องฟ้านั้นกว้าง..... เฉกเช่นไร จักรวาลก็กว้างใหญ่..... เฉกเช่นนั้น ใจท่านกว้าง....เพียงไร อนุภาคจิตใจของท่านกว้าง.....เพียงนั้น

วันเสาร์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2560

“กลับมาได้……….อีกครั้งหนึ่ง”


ความหวาดระแวง  ความตาย  หลังจากเฉียดตาย  ฟื้นขึ้นมาจากภาวะโคม่า  ความหมายของโคม่าคือไม่รู้เรื่อง  ไม่รู้ตัว  ไร้ตัวตน  ไร้สติ   ไร้เวทนา  ไร้สัญญา  ไร้วิญญาณ  ไร้สัมผัส  หายใจเองไม่ได้  ภาษาทางการแพทย์ก็จะเรียกว่า  ใกล้ตาย   อะไรที่มันเกิดขึ้นกับเรา  เราไม่อาจคาดคิด
  สิ่งที่เป็นชีวิตมันเป็นแบบนี้หรือ  ความไม่เที่ยงแท้ 
ตถตา......มันเป็นเช่นนั้น 

ช่วงเวลาที่ขาดหายไปในสองสามคืน  สมองได้คิดอย่างไรบ้าง  หลับตานึกคิด  มันเป็นความว่างเปล่า  มืดมั้ย!!  มันไม่ใช่  เรารู้สึกอย่างไรหรือสมองคิดอะไร  ตอบว่าไม่มี  ไร้ตัวตน  ไม่มีที่มาที่ไป  พบแต่ความว่างเปล่า  ดับสูญ  นี้แหละเป็นช่วงที่ไม่รู้สึกตัว  สมองไม่สั่งการ  ภาวะไร้สมอง  ไร้กาย  ไร้สติปัญญา สูญสิ้นทางด้านโลก  อธิบายได้ว่า  เป็นการก้าวสู่ความตาย  แบบไม่มีวันกลับ  ไม่มีคำถาม  ไม่มีคำตอบ

ใครจะเป็นผู้ตอบคำถามได้บ้างว่า  เมื่อคุณหมดลมหายใจ  คุณจะไปอยู่ที่ไหน  แม้แต่ร่างยังไม่สามารถติดตามเราไปได้  กายยังคงอยู่  อยู่ณ.ที่เดิม  แต่เมื่อกายไร้สมองขับเคลื่อน  ธาตุทั้ง 4  ดิน น้ำ ไฟ ลม  ก็จะแตกสลาย  ค่อย ๆ ดับสิ้นตามกาลเวลา  วินาทีที่ผ่านไป  ลมหายใจที่หมดไป  คือลมที่อยู่ในตัว  ขาดสะบั้น  ชีพจรดับสูญ   น้ำไม่สามารถไหลเวียนได้อีก  พลังงานไม่มีเหลือ 

กาลครั้งนั้น........ชีวิตยังคงมีอยู่  หัวใจยังเต้นระรัว  กายยังอยู่  ใจยังอยู่  สติกับการรู้ตัวควบคู่กันไป  ดึงกลับมา  ชีวิตนี้ยังคงมีหวัง  แม้จะคล้ายดั่งความเหือดแห้งในท้องทะเลทราย  ที่กระหายน้ำเจียนจวนจะปิ่มขาดใจตาย  เห็นสายน้ำแม้เพียงเป็นเงา  มือแขนขาดั่งกิ่งไม้ที่เหี่ยวเฉา  แต่สมองและจิตใต้สำนักยังดีและพร้อมอยู่  เพียงแต่มันยังพากายไปไหนไม่ได้  ต้องฝึกการเดิน   ด้วยสติ  แม้จะเป็นวัน  เป็นเดือน  แรมปี  ข้าพเจ้ายังคงมีธาตุทั้ง 4 รองรับ  รอวันฟื้นตัวอีกคราหนี่ง

มันไม่ใช่เรื่องง่าย  และมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก  มันมีคำว่าพยายาม   พยายามต่อไป  ชีวิตอีกยาวไกล  ลูกสาวตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ  เป็นกำลังใจสูงส่ง  มากมาย  มหาศาล  แม่ต้องกลับมานะ....ลูก   แองจี้ที่รัก  แม่รักลูกมากมาย  เป็นกำลังใจจากตัวน้อย ๆ   ที่สร้างฝันของเราได้มากยิ่งนัก  ครั้งแล้วครั้งเล่า  ยังมีเธอข้างกายตลอดมา........ 





ชีวิตที่ยังมีค่า.......กับ..........ชะตาที่ถูกฟ้าลิขิต
เราไม่ควรทำผิดกับผู้ใดอีก
เวลาได้ย้อนกลับมา  ให้เราได้กลับไปชดใช้และแก้ไขในอดีตที่ได้ทำลงไป
ให้ทุกๆ อย่างดีขึ้นกับสภาพแวดล้อม  ผู้คนในอดีตและปัจจุบัน
และจิตใจของเราความทรงจำที่สูญเสีย
วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุด  ตามกำลังความสามารถ
ให้เกิดความดี  ความประทับใจ  ไปชั่วนาน........แสนกัลป์

ขอบพระคุณ คุณของแม่ น้องสาวน้องชาย ญาติพี่น้อง  เพื่อนรัก เพื่อนผองน้องพี่ทุกๆคน ทีมแพทย์และพยาบาลที่ดูแลเป็นอย่างดี  ที่เป็นกำลังใจทุกๆวัน ไม่เสื่อมคลาย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น