“A Thousand years”

แ

 ม้มิเห็น    ทางเดินที่    ฉันฝันนั้นเลือนราง

อยู่หนทาง  ที่มืดมิด     ไร้จุดหมาย

แต่ฉันรู้     ทางเดินนี้    มิอาจกล้ำกราย

                แม้ชีวาวาย ไม่อาจคิด   สนิทใจ

          อาจจะเป็น  ทางเดินนี้  ที่อาจเขียนยังไม่จบ

          ยังไม่ครบ   ทุกความคิด  ที่ใจวาดหวัง

          แต่ฉันรู้      ทางเดินนี้    ต้องสมบูรณ์สักพียงวัน

          และเพื่อฝัน ของฉันนี้      เพียงผู้เดียว

แม้วันนี้    ผ่านมา  ก็ยังเป็นฝัน

แม้ฝันนั้น  จะไม่จริง  ก็มิอาจกั้น

ความรู้สึกที่ดี ๆ ต่อกัน  ต่อให้มีหมื่นๆ  พันๆ  ฉันยังคอย

ต่อให้เป็นร้อย  เป็นพันปี  ใจฉันยังภักดี  อยู่เสมอ

ทางเดินนี้  เป็นเส้นทางที่ใฝ่ฝัน  ขอให้สมหวังดั่งใจหมาย 

แม้วันสุดท้าย  ใจยังจดจ่อและเฝ้าคอยคนึงหา

ต่อให้ฟ้าดินสลาย  กายฉันเจ็บทุกเพลา

ทุกๆ  รูปแบบที่เกิดมา   ไม่อาจเปลี่ยนจากใจ  ฉันได้เลย 

แม้จะเดินตามรอยเท้า........ท่าน  เพียงใด

          ก็เป็นสิ่งที่ดีงามต่อชีวิตและจิตใจของข้าพเจ้า  มากเท่านั้น

          แต่การลดกิเลสและนิวรณ์ทั้งห้า  เป็นสิ่งที่ต้องปฏิบัติ

          ผลักดันจิตใจให้ใฝ่คุณธรรม   อย่างใหญ่หลวง

“ เพื่อนธรรม”  ที่อยู่รอบกายนั้น  ดียิ่งแล

     "ธรรมไม่มีเวลา  ไม่มีกาล  ไม่มีสถานที่  

น้อมมาสู่ใจได้ทุกขณะจิต"

“เพื่อนธรรม”