“ท้าวสักกะ”

ท้าวสักกะ  เป็นจอมเทพชั้นดาวดึงส์

เมื่อครั้งเป็นมนุษย์  ได้ถือปฏิบัติวัตตบท 7 ประการ

1.            เลี้ยงมารดาบิดาตลอดชีวิต

2.            ประพฤติปฏิบัติอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ในตระกูลตลอดชีวิต

3.            พูดจานุ่มนวลอ่อนหวานตลอดชีวิต

4.            ไม่พูดจาส่อเสียดตลอดชีวิต

5.            บำเพ็ญทานตลอดชีวิต

6.            พูดคำสัตย์ตลอดชีวิต

7.            หักห้ามใจไม่ให้เกิดความโกรธตลอดชีวิต

“ช่างน่าคิดและฝึกปฏิบัติตาม  อย่างยิ่ง”

พระสุตตันตปิฏก  

"อดทนและอดกลั้น...........ทุกสิ่งที่ควรจะเป็น"

ไม่ว่าการอดกลั้น  เพราะกลัวหรือไม่ก็ตามที

บุคคลควรจะคำนึงถึงประโยชน์ของตนเป็นสำคัญ

ไม่มีประโยชน์ใด ๆ ที่ยิ่งไปกว่า  “ ขันติ”

ยิ่งเป็นความอดกลั้นที่มีต่อคนอ่อนแอกว่า

บัณฑิตก็ยิ่งถือว่าเป็น  “ยอดขันติ”

บัณฑิตไม่เรียกกำลังของคนพาลว่าเป็นกำลัง

ไม่มีใครหรอกที่จะตอบโต้ผู้ซึ่งมีธรรมคุ้มครองได้ด้วยความโกรธ

ความเสียหายย่อมตกแก่ผู้ที่โกรธตอบเขา

คนที่ไม่โกรธตอบเขาได้ชื่อว่าชนะสงครามที่เอาชนะได้ยาก

คนที่รู้ว่าผู้อื่นโกรธตนและมีสติสงบจิตสงบใจได้

ชื่อว่า  ได้ทำประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย  คือ  ทั้งฝ่ายตนและฝ่ายผู้อื่น

ส่วนคนที่ไม่เข้าใจธรรม 

ย่อมเข้าใจไปว่า………………………………..

ผู้รักษาผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายนั้นเป็นคนโง่

           "ยึดมั่นอยู่ในศรัทธา  ศีล  สุตะ  จาคะและปัญญา ตามคำสอน

           ของพระองค์" 

พระสุตตันตปิฏก