“ปลดปล่อยใจให้ว่าง.......อย่างรู้คิด”

ปลดปล่อยใจให้ว่าง    อย่างรู้คิด

ไม่ยึดติด  ผูกใจ  ไว้ยึดถือ

กิเลสโลก  กิเลสใจ  คล้ายกำมือ

ถ้าปล่อยมือ  ปล่อยใจ  นั่นแหละ  คือ  ปล่อยวาง

            กาลเวลา  หมุนเวียน  คล้ายลมที่พัดผ่าน

            ความคืบคลาน  กาลเวลา  ไม่ค่อยมีใครเห็น

            แต่สิ่งที่เป็น  สิ่งที่ใช่  นั่นคือ  หลักฐาน

            จงเป็นเราที่เข้มแข็งกว่าเราเมื่อวันวาน

            กาลเวลาที่พัดผ่าน สิ่งที่เห็นเป็นพยาน  มันก็เท่านั้นเอง

แม้สายลมพัดผ่าน

กาแฟเย็นๆ ชืด  ก็ยังอร่อยดี

Coffee is you, Iceman 

“ศรัทธา ธรรม สัจจะและปัญญา”

Ask:       อะไรเป็นทรัพย์ล้ำค่าของคน ?

Answer:           ศรัทธา

Ask:       อะไรที่บุคคลประพฤติดีแล้วนำความสุขมาให้ ?

Answer:           ธรรม

Ask:       อะไรเป็นรสยิ่งกว่ารสทั้งหลาย ?

Answer:           สัจจะ

Ask:       นักปราชญ์เรียกว่าชีวิตอยู่อย่างประเสริฐ  คนมีชีวิตอย่างไร ?

Answer:                อยู่ด้วยปัญญา 

“ศรัทธาเป็นทรัพย์ล้ำค่าของคน

ธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้วนำสุขมาให้

สัจจะเท่านั้นเป็นรสที่ดียิ่งกว่ารสทั้งหลาย

คนที่อยู่ด้วยปัญญา  นักปราชญ์เรียกว่ามีชีวิตอย่างประเสริฐ”

พระสุตตันตปิฏก   

เตรียมตัวเตรียมใจเพื่อไปเดินทาง..........  เดินทางอีกครั้งหนึ่ง 

ความตายอาจเป็นโอกาสแห่งการยกระดับจิตใจ  ก็จะกล้าเผชิญความตายมากขึ้น

และผ่านพ้นความตายอย่างสงบ (พระไพศาล  วิสาโล)  

นั้นคือ 

การเดินทางอีกครั้งหนึ่ง..... 

เราพร้อมและได้เตรียมตัวและเตรียมใจเพื่อเดินทางหรือยัง???? 

 วันหนึ่งฉันกำลังนั่งร้องไห้กับทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นรูปธรรมแล นามธรรม ในขันธ์ทั้ง 5   ยังมิสามารถตัดนิวรณ์ทั้งห้าและกิเลสผูกพันนั่นได้  กล่าวกันว่ามีธรรมประเภทหนึ่งตื่น?  ธรรมประเภทหนึ่งหลับ  และธรรมประเภทใดที่หลับ  ธรรมประเภทไหนย่อมตื่น   ข้อคำถามเหล่านี้  พระองค์ท่านตอบว่า  อินทรีย์ 5 ตื่น  นิวรณ์ 5 ย่อมหลับ  เมื่อนิวรณ์ 5  หลับอยู่  อินทรีย์ 5 ก็ตื่น  บุคคลที่หมักหมมกิเลสเพราะมีนิวรณ์ 5 ( กามฉันทะ พยาบาท ความท้อแท้ ความไม่สงบนิ่ง  ความไม่แน่ใจ) บริสุทธิ์ก็เพราะอินทรีย์ 5  (ความศรัทธา ความเพียร ความตั้งมั่นในฌานทั้งสี่ และความเข้าใจในอริยสัจสี่)  กายป่วย  ใจก็ป่วย  ใจทุกข์ กายยิ่งทุกข์หนัก  คลื่นกระแสแห่งความเศร้าโศกนั้นเปี่ยมล้นกระแทกเข้าไปในอายตนะภายใน  มันแวบเข้าแวบออกภายในสมอง         ทันใดนั้นเองมีภาพปรากฏผู้เดินเข้ามาขอความช่วยเหลือ  ความเมตตา  ความเห็นใจจากเรา  เราควรทำอย่างไร  น้ำตามันกำลังจะไหลเอ่อล้น  แต่  มันก็ต้องอดกลั้นไว้  อดทนไว้  ช่วยเหลือตั้งใจและดูแลจิตใจคนที่เข้ามาหาเรา  เป็นสิ่งที่ทำแล้ว  ดีที่สุดขณะนั้น 

  ช่วงเวลาที่ต้องยอมรับกับสิ่งที่เป็นปัจจุบัน  คืออดทน  อดกลั้น  ทั้งกายและใจได้ยินยอม  ฉะนั้นคือช่วงเวลาที่ใจต้องบอกกับกายว่า  ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น  ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้

  ปัจจุบันสิ่งที่เกิดขึ้น  ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร  เกิดขึ้นได้อย่างไร  เหตุเกิดขึ้นได้อย่างไร  ผลจะเป็นเช่นไร  เราควรยอมศิโรราบสิ่งนั้น  เพราะเราเป็นผู้ที่เลือกมันเอง

“เมื่อมีความพอใจแล้ว จะอยู่ในสถานะใด หรือณ.ที่แห่งใด ก็มีความสุข เช่นนั้นแล” 

“ผู้มีอันเจริญดี”

บุคคลไม่ควรหวนคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว

ไม่พึงวาดหวังในสิ่งที่ยังไม่มาถึง

สิ่งใดเป็นอดีต  สิ่งนั้นก็เลยผ่านไปแล้ว

สิ่งใดเป็นอนาคต  สิ่งนั้นก็ยังไม่มาถึง

บุคคลใดเห็นแจ้งชัด   ซึ่งสิ่งที่เป็นปัจจุบันในแต่ละเรื่อง

ไม่วอกแวกหวั่นไหว  (ไปตามกิเลส)

เมื่อเห็นแจ้งชัดแล้ว  บุคคลนั้นพึงลงมือทำสิ่งนั้น

ควรทำความเพียรเสียแต่วันนี้

                มีใครล่วงรู้ได้ว่าจะตายในวันพรุ่งนี้

                มัจจุราชแม่ทัพใหญ่นั้น

                ไม่มีใครจะผัดเพี้ยนได้เลย

                ผู้ที่มีปกติเป็นอยู่อย่างนี้

                มีความเพียร  ไม่ซึมเซาทั้งคืนและวัน

                พระสันตมุนี  เรียกเขาว่า  “ผู้มีแต่ละคืนวันอันเจริญดี”

พระสุตตันตปิฏก    

“ความปรารถนาไม่เกี่ยวกับเวลา”

  The wishes is not connected with time

Everything has changed                        ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา

I need that how deep you feel                ฉันต้องการให้คุณรู้สึก

It’s not accidentally                               ใช่เรื่องบังเอิญ

That I will be meet you in the some day ที่ฉันได้พบกับคุณ 

แม้ต่างเชื้อชาติ  ศาสนา  ภาษา  วัฒนธรรมและสีผิว  สามารถอยู่ร่วมกันได้

โดยใช้หลักเหตุผล  และมีความสามารถในการใช้เหตุผล

รู้จักระงับความขัดแย้งโดยไม่ใช้ความรุนแรง

เหตุผลดังกล่าวจึงเป็นอัจฉริยภาพพิเศษที่แยกคนออกจากสัตว์ได้อย่างชัดเจน

Don’t stop love me

“Iceman”

You are