"อดทนและอดกลั้น...........ทุกสิ่งที่ควรจะเป็น"
ไม่ว่าการอดกลั้น เพราะกลัวหรือไม่ก็ตามที
บุคคลควรจะคำนึงถึงประโยชน์ของตนเป็นสำคัญ
ไม่มีประโยชน์ใด ๆ
ที่ยิ่งไปกว่า “ ขันติ”
ยิ่งเป็นความอดกลั้นที่มีต่อคนอ่อนแอกว่า
บัณฑิตก็ยิ่งถือว่าเป็น “ยอดขันติ”
บัณฑิตไม่เรียกกำลังของคนพาลว่าเป็นกำลัง
ไม่มีใครหรอกที่จะตอบโต้ผู้ซึ่งมีธรรมคุ้มครองได้ด้วยความโกรธ
ความเสียหายย่อมตกแก่ผู้ที่โกรธตอบเขา
คนที่ไม่โกรธตอบเขาได้ชื่อว่าชนะสงครามที่เอาชนะได้ยาก
คนที่รู้ว่าผู้อื่นโกรธตนและมีสติสงบจิตสงบใจได้
ชื่อว่า ได้ทำประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือ ทั้งฝ่ายตนและฝ่ายผู้อื่น
ส่วนคนที่ไม่เข้าใจธรรม
ย่อมเข้าใจไปว่า………………………………..
ผู้รักษาผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายนั้นเป็นคนโง่
"ยึดมั่นอยู่ในศรัทธา ศีล สุตะ จาคะและปัญญา ตามคำสอน
ของพระองค์"
พระสุตตันตปิฏก
